Albert Verlinde vertelt in Party dat hij vroeger nooit echt een ideaalplaatje had hoe het leven er rond zijn zestigste zou moeten uitgezien hebben.
“Het enige wat ik altijd gedacht heb, echt waar, ik had dat op mijn twintigste al, is: op mijn vijftigste wil ik niet meer hoeven werken”, gaat de theaterproducent van start. “Het is heel raar dat je dat zo jong al hebt, maar het is me gelukt. Inmiddels ben ik dertien jaar verder en werk ik nog, maar het feit dat ik dat niet meer voor het geld hoef te doen, en dat realiseer ik mij goed, is een luxe.”
Volgens Albert komt dat verlangen om onafhankelijk in het leven te staan van zijn ouders. “Ik ben altijd allergisch geweest voor afhankelijkheid, daar kan ik niet tegen. Je hoort vaak dat je niet moet bijten in de hand die je voedt, maar ik ben ook altijd iemand geweest die wél bijt in de hand die me voedt. Ik heb ooit, toen ik in het ensemble van een musical zat, een staking tegen het bedrijf van Joop van den Ende geleid. Wie doet dat als 24-jarige? Maar ik was het er zó niet mee eens wat er gebeurde …”
