Er is bijna geen moment waarop Maarten van Rossem niet aan het praten is. De man heeft altijd iets te vertellen en heeft altijd wel een mening klaar. Maar bij de uitvaart van zijn moeder werd ook hij stil.
“Ik denk omdat dat emotioneel misschien te dichtbij kwam. Ik wist niets goeds te zeggen, voortkomende uit de moeizame relatie die we langdurig met elkaar onderhielden. Mijn moeder was een enorme driftkop, maar ondanks onze verschillen was ik toch ook wel weer op haar gesteld”, zegt Maarten in De Nieuwe Revu.
Maarten liet het allemaal afhangen van het moment en hoopte dat het goed zou gaan. Maar dat gebeurde jammer genoeg niet.
“Het werd niet wat het wel had kunnen zijn. Ik vond mezelf niet goed. Jammer, want je kunt niet zeggen: laten we nog een uitvaartje den, misschien loopt die wel lekker. Over mijn toespraak bij mijn vaders afscheid ben ik dan wel weer tevreden. De band met hem was veel lichter van toon, minder emotioneel, maar wel goed.”
